Híenur og kakkalakkar

26.janúar

Þá virðist sem allir, amk á þessu heimili séu orðnir frískir. Ég hef nú bara aldrei vitað aðra eins gubbupest! Við Kristján urðum líka lasin ég var rúmliggjandi í tvo daga en Kristján kastaði bara einu sinni upp. Krakkarnir hafa fengið þetta miklu verr, þau voru alveg hrikalega slöpp og ekki fyrr en á laugardaginn sem Margrét Helga fór að borða að ráði, en nú sem sagt er þetta gengið yfir hjá okkur. Það eru samt enn einhverjir veikir á lóðinni, það hafa allir með tölu, bæði börn og fullorðnir fengið þessa pest í einhverri mynd.
Ég byrjaði því ekkert í skólanum fyrr en á mánudag. Það var óþægilegt að missa úr heila viku því það sem við erum að fara í núna er mjög erfitt en ég er nú svona nokkurnvegin að ná hinum núna. Það sem er erfiðast við amharískuna finnst mér er að hugsunin á bak við uppbyggingu setninga er svo ólík öllu sem maður þekkir. En þetta er nú allt í rétta átt.
Við fórum út að borða á Kaldis sem er veitingastaður í rosafínni verslunarmiðstöð hér rétt hjá, á þriðjudagskvöld til að halda upp á að við værum risin úr rekkju öll sömul. Það var ágætt að komast aðeins út af lóðinni!
Í dag byrjuðum við svo barnakór niðri á norska skólanum. Þetta er kór fyrir minnstu krakkana 3- 5 ára og svo fá þau sem eru enn yngri líka að vera með ef þau hafa einhvern fullorðinn með sér. Margrét Helga og Jóel eru búin að hlakka svo mikið til. Margrét Helga söng meira að segja einsöng, hún var eiginlega búin að panta það. Hún er sko ekki feimin stelpan. Jóel langar líka að fá að syngja einsöng svo ég þarf að finna eitthvað sem hann getur líka sungið. (Systir hans þvertekur fyrir að hann fái að syngja með henni, hún ætlar sko að syngja ein!). Þetta gekk mjög vel og góður hópur af börnum hér á þessum aldri.
Það er nú svo sem ekkert mikið annað að frétta þar sem við erum búin að liggja meira eða minna í veikindum. Kristján er reyndar búinn að setja loftnet upp á þak svo nú getur hann horft á bæði enska boltann og svo er Afríkumeistarakeppnin í hámarki núna- mikil hamingja!

Við heyrðum aðeins í Ragga Schram í vikunni, í fyrsta skipti eftir að þau fluttu suður eftir (það er enginn sími þar). Það var bara gott í honum hljóðið og hann sagði að þau væru bara mjög sátt. Það verður gaman að hitta þau í Awasa eftir rúmar tvær vikur en þá er ráðstefna allra NLM kristniboða sem starfa hér í Eþíópíu.

Annars er bara allt gott að frétta- það er heitt á daginn núna og líka fyrripart nætur þannig að ekki verður kvartað yfir því.....


30. jan

Það gengur eitthvað erfiðlega hjá mér að komast inn á bloggið þannig að þið fáið aftur tvær færslur í einu...
Það er svo sem ekkert nýtt að frétta þannig, allt bara gengur sinn vanagang. Nóg að gera í skólanum og svoleiðis. Margrét Helga reyndar kastaði upp í gærkvöld, aftur, og Jóel var voða flökurt í nótt svo við sendum þau ekkert í leikskólann í dag. Þau voru samt bara hress í dag þannig að þetta hefur verið eitthvað tilfallandi.
Á laugardaginn fórum við á basar sem er hér einu sinni í mánuði og ég fjárfesti í málverki sem nú á bara eftir að ramma inn og finna stað á vegg í stofunni. Eftir hádegi skrapp ég svo með Ragnhild á Gihon að synda. Það er nú orðið miklu hlýrra svo það er bara fínt að synda þar núna. Ég fékk líka lánaða sundhettu hjá Ann Kristin og það er enginn smá munur. Næst á dagskrá er að fjárfesta í einni slíkri.
Á sunnudaginn ákváðum við að prófa að fara í aðra kirkju en venjulega. Formið þar er miklu léttara og ég kann að mörgu leiti betur við það. Ég hugsa samt að við komum til með að sækja ILC áfram þar sem þangað sækja flest af samstarfsfóllkinu okkar. Okkur langar líka að reyna að sækja eþíópska kirkju en það er ekki eins auðvelt með börnin, þarf að reyna að athuga hvort það sé einhversstaðar sunnudagaskóli.

Svo styttist í að minnsti maðurinn verði eins árs. Það er alveg ótrúlegt hvað tíminn líður. Hann er farinn að spjalla heilmikið, mest er það nú bara eitthvað babl en svo segir hann nokkur orð, mér sýnist nú eins og er amharískan hafa vinninginn. Hann segir samt mamma og babba, takk og gakka (krakkar). Hann spjallar líka við alla sem ganga framhjá og hefur frá heilmiklu að segja. Svo segir hann qoy (bíddu), bäqqa (nóg), dabbo (brauð) og qú eða qúqú (Asnakú sem er barnapían okkar) og na (komdu). Áur en hann varð lasinn (fyrir uþb 4 vikum) var hann farinn að taka fjögur til fimm skref alveg einn en það kom eitthvað bakslag við veikindin, enda var hann alveg hrikalega slappur greyið í heila viku. Núna er samt nóg að halda bara í aðra höndina á honum og honum finnst alveg svakalega gaman að fara í göngutúr á lóðinni og ekki síst gaman að fara og skoða kanínurnar hjá honum Thomasi nágranna okkar. Honum finnst líka alveg æðislegt að vera úti að leika með stóru krökkunum og vill helst vera úti í sandkassa allan daginn. Svo finnst honum líka alveg svakalega gaman að syngja og þegar við syngjum þá klappar hann í takt, líka þegar ég syng fyrir hann “Enginn þarf að óttast síður” áður en hann fer að sofa! Hann er bara alveg yndislegur lítill sólageisli! Það verður auðvitað veisla á laugardaginn og það er nokkuð ljóst að það verður pitsa á borðum! Honum finnst pitsa alveg rosalega góð og borðaði þrjár sneiðar á föstudaginn var á meðan stóri bróðir borðaði bara eina!
Nú er kominn tími til að skella sér í sturtu fyrir nóttina. Það er orðið mjög heitt á daginn núna og í dag var líka mjög rakt þannig að maður er hálfklístraður eitthvað. Ég reyndi ekki einu sinni að fara út að skokka í dag. Ég gerði það á föstudaginn (kl. 3 nb!) og hélt ég myndi bráðna! Kanski ekki mjög gáfulegt en maður verður nú að hreyfa sig...

Geri þá tilraun til að koma þessu á netið- já og endilega skrifið komment, ég er farin að sakna þess að fá engin komment. Ég held síðan að ég stefni á að skrifa með tveggja vikna fresti héðan af – það er bara svo mikið að gera að ég held ég geti ekki staðið við vikuáætlunina

Svona að lokum: Við heyrðum í híenu á sunnudagsmorguninn, líklega hér á lóðinni, gerist af og til að þær komi hingað en þá yfirleitt bara á nóttunni. Reyndar var í haust ungi að sniglast hér í kringum húsin um hábjartan dag- hefur líklega villst frá mömmu sinni!
Svo átti ég alltaf eftir að segja frá nýju gæludýrunum okkar- kakkalökkunum. Þeir halda fund á hverju kvöldi í eldhúsinu og virðast una sér vel......svona er Afríka!!

Bless í bili





“Ég vil lofa þig Drottinn af öllu hjarta, segja frá öllum þínum dásemdarverkum. Ég vil gleðjast og kætast yfir þér, lofsyngja nafni þínu, þú hinn hæsti.” Sálm.9:2-3

Gleðilegt nýtt ár!!!!

17.jan.

Afsakið laaangt hlé!! Ég ætla nú ekkert að vera að afsaka mig en það er búið að vera mikið að gera. Svo fékk ég nú bara alveg nóg af tölvunni um daginn. Það er búið að vera svo mikið vesen á póstinum (ástæðan fyrir að það varð aldrei úr almennilegum jólakveðjum sem ég ætlaði að senda í tölvupósti!- næstu jól nota ég sko bara gömlu góðu aðferðina!! En nóg um það.

Ég ætti að vera í skólanum í dag en sökum allsvakalegrar gubbupestar sem herjað hefur á litla fólkið er ég heima. Jóel byrjaði á miðvikudaginn síðasta. Ég hélt fyrst að þetta væri sama pestin og ég og Margrét Helga höfðum haft tveimur og fjórum vikum áður en svo reyndist nú ekki vera. Dagbjartur Elí fór svo að kasta upp á sunnudagskvöldið og Margrét Helga bættist í hópinn í gærmorgunn. Þetta er eiginlega erfiðast með Dagbjart Elí því hann er svo lítill greyið og getur ekkert sagt hvað er að. Hann guppaði alla aðfaranótt mánudagsins svo við sváfum óskum lítið og Margrét Helga var eins í allan gær dag. Þau eru búin að vera alveg hrikalega slöpp og með hita en eru nú að hressast. Ég veit ekki hvað margar vélar af rúmfötum voru þvegnar í gær auk þess sem húshjálpirnar þvoðu eitthvað í höndunum líka! Ég ákvað að fara ekkert í skólann í gær (fyrsti dagurinn eftir jólafrí) því maður þarf að hafa mömmu hjá sér þegar maður er svona lasinn. Enda var líka meir en nóg vinna fyrir okkur allar þrjár hérna með eitt frískt barn og tvö kastandi upp á hálftíma til klukkutíma fresti! Ég er líka heima í dag því þau eru enn talsvert slöpp þótt þau séu hætt að kasta upp og ég er líka of þreytt til að geta einbeitt mér að skólanum.

Jólafríið var alveg frábært. Ég var nú búin að skrifa um jólin sjálf en um áramótin komu Kía og fjölskylda og voru með okkur. Við borðuðum saman svínasteik, rækjur í forrétt og ís á eftir. Fyrr um daginn hafði Kristján búið til smá brennu með krökkunum sem við kveiktum í um 9 leitið og Kía og Raggi komu með nokkur blys og stjörnuljós svo þetta varð bara fínasta áramótaflugelda/brenna! Í staðinn fyrir skaup horfðum við aðeins á nýju Stuðmannamyndina sem Kristján fékk frá mömmu og pabba í jólagjöf. Gestirnir fóru síðan í fyrra lagi þar sem Raggi var hálflasin og þau stefndu á að keyra af stað til Omo Rate á mánudeginum. Við hjónin rétt héngum uppi fram yfir miðnætti með því að horfa á Jack Bauer og félaga í 24 (spennumyndaþáttröð sem sýnd hefur verið á stöð tvö og við gjörsamlega duttum onfaní í jólafríinu!)

2. janúar tókum við asvo á móti vinum okkar frá Noregi sem eru komin út til að hefja málanám. Ragnhild Myren er hjúkrunarfræðingur og staðsett í suður Omo (Líklegast í Omo Rate) og Ann Kristin sem er ljósmóðir, maðurinn hennar Geir Berget sem er hjúkrunarfræðingur og dóttir þeirra tæplega tveggja ára sem staðsett eru í Raitu í Ginnir. Fyrstu dagana borðuðu þau morgunmat hjá okkur auk þess sem við aðstoðuðum þau við að komast á milli staða og þess háttar. Margrét Helga og Jóel voru mjög glö að hitta þau, ekki síst Ragnhild sem er svo dugleg að sinna þeim. Þau fara oft yfir í heimsókn til hennar og finnst það alveg æðislegt. Það var gott fyrir þau að fá fólk sem þau þekktu því þau voru leiða að missa Friðrik Pál og Hörpu Vilborgu. Sérstaklega Jóel var alveg ómögulegur fyrstu vikuna eftir að þau fóru suðureftir. Þegar við spurðum hann hvað angraði hann kom í ljós að hann saknaði Friðriks Páls svo mikið. Það er heilmikmið mál að missa besta vin sinn frá sér. Þeir léku sér saman (og þau reyndar öll þrjú) frá morgni til kvölds alla daga svo það er ekki skrítið að eitthvað vanti. Honum leið samt betur að hafa talað um þetta. Ég er ekki viss um að hann hafi sjálfur fyrst gert sér grein fyrir hvað var að angra hann. En núna er hann að jafna sig. Þau vita líka að bráðum förum við á kristniboðaráðstefnuna í Awasa og þá hittast þau aftur.
Þau eru líka búin að eignast nýjan vin sem er bróðursonur Mörtu vinkonu minnar. Hann heitir Mickias og er jafngamall Margréti Helgu og á meira að segja sama afmælisdag og Jóel. Við vorum hjá Mörtu og fjölskyldu á Eþíópísku jólunum (7. jan) og þar smullu þau svo saman. Við höfum oft komið í heimsókn en þau hafa oft verið dáldið feimin hvort við annað en nú hafa þau náð vel saman. Ég sagði Mörtu að hún ætti endilega að koma með Micki í heimsókn og sl. fimmtudag komu þau. Jóel var reyndar veikur en Margrét Helga og Micki léku sér saman allan daginn. Hún neitaði meira að segja að leifa honum að fara heim og hann vildi ekki fara með Mörtu svo Asnakú fylgdi honum heim þegar hún fór.
Sl. laugardag var okkur boðið í svaka fimm ára afmælisveislu hjá Lars Halvor Hansen sem er sonur Ellenar og Alf Åge sem vinnur á norska sendiráðinu. Ég hef verið að syngja með þeim í norræna kórnum. Þetta var næstum eins og tívolí fyrir börnin. Þau búa í mjög fínu húsi með stóran garð og þar var stórt trambolín, kappakstursbílar, rólur og allt mögulegt. Svo voru þau með heilmikið prógram fyrir krakkana og svo var auðvitað fullt af kræsingum. Margrét Helga vildi ekki fara strax heim þegar við fórum svo hún fékk að vera lengur og fór heim með Lars og Solveig, dönskum nágrönnum okkar. Hún fékk svo aðeins að fara líka í heimsókn til þeirra og leika við yngstu stelpuna þeirra sem heitir Sille og er sex ára. Henni fannst þetta allt alveg frábært. Ég vona að þær geti aðeins náð saman því það eru engar aðrar stelpur hér á Mekanissa á hennar aldri. Bræðurnir voru orðnir svo þreyttir að þeir urðu að komast heim. Jóel nýstiginn upp úr gubbupest!
Á sunnudainn fór ég í kirkju með Margréti Helgu og Jóel þar sem ég átti að sjá um sunnudagaskólann fyrir litlu krakkana. Kristján var bara hema með minnsta manninn því það vara búinn að vera svo mikill flækingur á okkur síðustu dagana á undan og hann orðinn þreyttur eftir að hafa ekki náð almennilegum dagslúrum. Við borðuðum svo heima aldrei þessu vant á sunnudegi og Ragnhild borðaði með okkur svo fórum við á norka skólann þar sem það var “velkomst kaffe” fyrir vini okkar.

En nú er fríinu lokið og aftur kominn tími til að fylla heilann af amharískum sögnum í mismunandi myndum. Það eru svona blendnar tifinningar hjá mér að byrja í skólanum. Ég er mjög tilbúin að læra meiri amharísku en samtímist finnst mér ég hafa nóg að gera hér heima, þrátt fyrir að vera með tvær húshjálpir að ekki bætist svo erfitt nám ofaná! En með Guðs hjálp hefst þetta allt.

Ég held ég segi þetta gott í bili. Vona að það séu ekki allir búnir að gefast upp á að kíkja á síðuna! Ég fer fljótlega að bæta við myndum frá jólunum og svoleiðis.

Eitt gullkorn í lokin:

Við vorum í heimsókn hjá Torill Bö, sem er yfir gesthúsinu, á föstudaginn var. Eins og lesendur hafa tekið eftir höfðum við tvenn jól fyrst okkar og svo eþíópsk tveimur vikum senna. Á föstudaginn var Torill ekki búin að taka niður jólaskrautið svo Margrét Helga spurði mig:Mamma eru núna norsk jól?


18. janúar
Eitthvað gengur mér illa að koma þessum pistli á netið, annaðhvort get ég ekki opnað bloggið eða að tengingin virkar ekki. Svona er þetta nú hérna í Eþíópíu! Ég held þþá bara áfram að skrifa og svo verður bara að koma í ljós hvenær þetta svo birtist á netinu!
Ég var heima í dag líka því Margrét Helga byrjaði að kasta upp aftur í nótt og í morgun. Hún er enn óttalega slöpp en þó búin að halda niðri þeim litla mat sem hún hefur komið niður í dag. Hitinn er þó horfinn svo ég vona að þetta sé á réttri leið. Dagbjartur Elí er mikið hressari þótt hann hafi lítið úthald og borði lítið þá er hann farinn að vilja leika sér og orðinn aðeins líkari sjálfum sér. Það sér á þeim greyjunum og bara gott að minnsti maðurinn hafði dálítinn aukaforða að ganga á. Núna er samt bumban orðin nánast að engu og kinnarnar meira að segja farnar að minnka.
Á morgun er almennur frídagur hér í Eþíópíu þannig að ég byrja ekkert í skólanum fyrr en á föstudag og þá er bara hálfur skóladagur því það á að fara út að borða á Fin Fin sem er þjóðlegur veitingastaður. Kristján segir að það sé mun afslappaðra í skólanum núna og hægar farið í hlutina en fyrir jól. Ég er nú líka búin að læra heilmikið hérna heima með því að spjalla við húshjálpirnar og þær eru duglegar að kenna mér og leiðrétta þegar ég segi vitlaust sem mér finnst mjög gott. Ég er stundum alveg hissa á hvað við getum spjallað mikið miðað við hvað amharískan mín er hræðilega slitrótt!!
Jæja ætli ég geri ekki tilraun til að koma þessu á netið.....


“Öll veröldin fagni fyrir Drottni, þjónið Drottni með gleði,komið fyrir auglit hans með fagnaðarsöng. Vitið að Drottinn er Guð, hann hefur skapað oss, og hans erum vér, lýður hans og gæsluhjörð. Gangið inn um hlið hans með lofsöng, inn í forgarða hans með sálmum, lofið hann vegsamið nafn hans. Því að Drottinn er góður, miskunn hans varið að eilífu og trúfesti hans frá kyni til kyns.” Sálm. 100